London calling

Ταξίδι, λεωφορείο, σύνορα και πολλές ώρες.

Οι γκρίζες σκεπές, κοιτώντας προς τον ουρανό, λαμπίριζαν περίεργα.

«YOU think everything is art. Is this art???”

Αναρωτιέται το 5χρονο αγοράκι μέσα στο δωμάτιο της arte povera του Tate Modern – καθώς έχει βαρεθεί και περπατά βαριεστημένα πάνω- κάτω. Η μαμά του και η αδερφή του περιπλανώνται αποσβολωμένες κι αυτό κάθεται πάνω σε ένα κουτί που δε ξέρει κανείς να του πει αν πρεπει να σηκωθεί, αν κάθεται πανω σε «έργο τέχνης» ή όχι . τα αθώα μάτια του απορούν και αγανακτούν θέτοντας την πιο θεμελιώδη ερώτηση της σύγχρονης τέχνης: Is this art?

Κάθε φορά το Tate με εκπλήσσει ευχάριστα. Αυτή τη φορά με έφερε μπροστά από τη σειράUntitled(Bacchus) του Twombly που δεν το περίμενα καθόλου.

Πολλοί βγαίνουν και μπαίνουν στην αίθουσα, επαναλαμβάνουν μια λέξη “ecstasy”. Αυτό γράφει στο συνοδευτικό κείμενο δίπλα στους πίνακες. Αυτό θέλει να δηλωσει ο ζωγράφος, τη διονυσιακή έκσταση και μέθη, την τρέλα και τη μανία. Και αυτό είναι. “there are all the same” παρατηρεί ένα κοριτσάκι. Κι όμως, έτσι νόμιζα κι εγώ όταν είδα το Camino Real, την τελευταία σειρά του Τ., είπα ότι επαναλαμβάνει το ίδιο μοτίβο, ότι ο ίδιος επαναλαμβάνεται… που αλήθεια είναι, αλλά άλλο έφταιγε σε αυτή τη σειρά που το καταλαβαίνω τώρα. Από εκεί έλειπε αυτή ακριβώς η έκσταση. Η τρέλα, η ζαλάδα, το κόκκινο, ο πόνος, το αίμα, η φωτιά, ο πανικός. Εδώ φλογερές γιρλάντες αρχίζουν από τη μια άκρη του δωματίου και τελειώνουν στην άλλη. Το χρώμα τρέχει και θαρρείς ότι στο πάτωμα σχηματίζει λίμνες χρώματος (ή αίματος). Ρευστότητα, ταχύτητα, δύναμη, αστάθεια και εξισορρόπηση σα το μπεζ φόντο να νικά και να εξουδετερώνει το κόκκινο- όσο έντονο και κυρίαρχο κι ας φαντάζει.

Προμελετημένο τυχαίο. Ο θεατής εγκλωβίζεται μέσα στους κόκκινους κύκλους που δεν έχουν αρχή και τέλος, του επιβάλλουν να πάρει μέρος στη μανία.

Βουτιά στο υποσυνείδητο. Του Τwombly ή του δικού σου?

Μου έκανε εντύπωση. Δευτέρα πρωί, κατά τις 8 παρά, στην central line του μετρό. Μόνο κουστουμαρισμένοι κύριοι να διαβάζουν εφημερίδα. Δε λέω, και στο Παρίσι τέτοια ώρα κάποια αντίστοιχη εικόνα θα είχες αλλά μου έκανε εντύπωση το τόσο κουστούμι… ίσως δεν χρησιμοποιώ τη γραμμή 1 τόσο πρωί και να μη μπορώ να κρίνω… αλλα μόνο κουστούμι, εφημερίδα (κανένα βιβλίο) ή ipad? …πολύ ipad… Παρίσι έχουμε μείνει απλά στο iphone, το εθνικό κινητό ΟΛΩΝ των Γάλλων.