η Κάθοδος της επιστροφής

Paris

Μεταβαση: Παρισι για λιγο παραπανω από 24 ωρες…

Πραγματα- φορτωμα- πολλες βαλιτσες πολύ κουβαλημα (θα ερθει η ωρα που θα κουραστω και πραγματικα θα τα πεταξω όλα…) Πολλες χαιρετουρες, γλυκιες ευχες, φιλια σταυρωτα και αναμονη για την επομενη ανταμωση. Και παλι κουβαλημα και μαζεμα και βαλιτσα παλι 20 κιλων και πώς να χωρεσεις ολες σου τις ελπιδες για ένα ευχαριστο καλοκαιρι, ολη την αδημονια, την επιστροφη και την άλλη αγωνια για το γυρισμο…για τα aller και τα retour, μεσα σε 20 κιλα. Αναμεσα σε φορεματα και πολυχρωμες μπλουζες.

Και παλι δε προλαβαινεις- βαλιτσα και άλλη χωρα. Στο δρομο της επιστροφής και η επιστροφη θα έρθει με νεες εικονες -οξυμωρο για τις επιστροφες μου που με καταθλιβουν και μαρεσει αυτό το οξυμωρο.

Milan

Και πριν το καταλαβω ειμαι σε άλλη χωρα.

Όμορφοι περίπατοι σε δρόμους άγνωστους, βραδιά ρωμαϊκή σε σοκάκια μιλανέζικα. Νιώθεις την αλλαγή, οι άνθρωποι χαμογελάνε που τους σταματάς στο δρόμο, αν τους ρωτήσεις σου δίνουν οδηγίες σε σπαστά αγγλικά- κι αν δεν υπάρχουν κι αυτά, βάζω στην πράξη όλες τις γλώσσες που μιλώ, με λίγα λατινικά και την τοποδιάλεκτο του νησιού μου και καταλαβαίνω, μιλώ τα ανύπαρκτα ιταλικά που δεν ξέρω και συνεννοούμαστε- η πρόθεση να υπάρχει.

Venice

Είναι σίγουρα μια από τις πόλεις που κάποιος πρέπει να δει κάποια στιγμή στη ζωή του. το ίδιο λέω και για το Παρίσι, ίσως πω το ίδιο και για τη NY , όταν τη δω. Σα να ζεις σε παραμύθι ή σε carte postale. Περάσαμε 3 μέρες και μέσα σε αυτές χωρέσαμε 5. Πολύ περπάτημα, πολλές φωτογραφίες, πολύ παγωτό, πολύ pizza. Αυτά μπορώ να πω. Όλα τα άλλα τα έχω πολύ θολά στο νου. Έντονες εικόνες και τόσο γρήγορες εναλλαγές, ζέστη, ήλιος, υγρασία- θάλασσα, η Biennale (και οι 2 εκθέσεις, στρέμματα ολοκληρα που την είδα όλη τρέχοντας) όλα αυτά συμπιεσμένα που είμαι ζαλισμένη.

De retour

Μια βδομάδα, 4 χώρες, διαφορες πόλεις, 37 ώρες καράβι… και επιστροφή.

Πλους 37 ωρών για να πατήσω σε ελληνικό έδαφος, το ταξίδι δεν είπαμε ότι είναι ο σκοπός?

Χρειάζομαι αυτή τη μετάβαση για να συνειδητοποιήσω που είμαι γιατί όλα γύρω μου τρέχουν γρήγορα.

40 βαθμοί κελσίου… hmm, feels good to be back? Με το που έφτασα έτρεξα στη θάλασσα: μαγιό, πετσέτα, ξαπλώστρα κάτω από την ομπρέλα με καφέ παγωμένο- και είμαι τόσο κουρασμένη. Αλλα ξαφνικά δεν είναι ούτε από το ταξίδι, ούτε από την αυπνία. Νιώθω να με βαραίνουν ολοι οι μήνες, όλη αυτή η χρονιά, και νιώθω μόνο κουρασμένη, καταβεβλημένη….

Π.σ. λίγες ώρες μετά είμαι και πολύ πολύ ηλιοκαμμένη…