«Ήμουν και εγώ στο κότερο»

http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=49724&catID=1

Συνήθως ο λόγος μου δεν είναι πολιτικός. Άλλωστε, παραδέχομαι ότι δεν είμαι όσο διαβασμένη θα ήθελα στα πολιτικά, όμως, θέλω να ελπίζω ότι έχω πολιτική συνείδηση. Αυτή διαμορφώνεται από τα καθημερινά πράγματα από την πληροφορία που δεχόμαστε, το περιβάλλον μας, τα ερεθίσματα, και τη διαδικασία να επεξεργάζεσαι όλα αυτά και να κρίνεις.

Έμενα τα ερεθίσματα είναι αυτά κυρίως που κινητοποιούν τη σκέψη μου, και γι’αυτό χαίρομαι ιδιαίτερα όταν υπάρχουν γεγονότα, κουβέντες και πράγματα που με βγάζουν από το ροζ κόσμο μου που είναι γεμάτος με διάβασμα, με τέχνες και με γράμματα.

Και εδώ αυτές οι μερες ειχαν αρκετη αναμπουμπουλα και τροφη για σκεψη και κυριως για κουβεντες.

To Σαββατοκύριακο που μας πέρασε υπήρχε μια προγραμματισμένη εκδήλωση εδώ στην εστια προς τιμη του σκηνοθέτη, τον Κ. Γαβρά η οποια θα περιείχε προβολή ταινιών του (3 το Σάββατο και 3 την Κυριακή. Το Σαββατο το βραδυ μάλιστα θα ήταν παρόν και ο ίδιος ο σκηνοθέτης.

Ετσι, ένα κίνημα από φοιτητες και εργαζομενους που εδράζεται εδώ στο Παρίσι θεωρησε σκοπιμο με αφορμη τη βραδυα αυτή να παρεβρεθει , να διαδηλωσει και να δειξει τη συμπαραστασή του για τους 300 μεταναστες στην Αθηνα που κανουν απεργια πεινας .

Εγω προσωπικα θεωρησα την κινηση αυτή παρα πολύ σωστη και καίρια, ως μια συμβολικη πραξη συμπαραστασης και διαμαρτυριας για κατι που συμβαινει τωρα, σε μια βραδια που ολη η (ελληνικη) αφροκρεμα των Παρισιων θα ερχοταν να δει και να χειροκροτήσει το Γαβρά- να του πει ποσο καλα τα λεει για τους μεταναστες (Ο Παραδεισος στη Δυση), να μιλησει για την ελευθερια (Ζ) και για τους αγωνες «εκεινα τα χρονια»….παντα παρεβρισκόμενη, τονίζω, σε μια κουτουρέ, φιλολογική βραδυά.

Ε όχι! Αυτά τα παιδια θελησαν να μιλησουν για το σημερα! Γιατι στην Ελλαδα υπαρχουν μεταναστες που είναι παρανομοι και τους εκμεταλλευομαστε (ολοι μας) και δεν υπαρχει προνοια και δεν υπαρχει καμια πολιτικη. Γιατι υπαρχουν προβληματα και ειναι κοροιδια να βλεπεις από αποσταση ωραιες ταινιες στο cinema για κακομοιριδες που σκυλοπνιγονται , κλεινοντας τα ματια και τα αφτια για το τι γινεται στο ιδιο σου το σπιτι.

Και τονιζω η αφορμή ηταν οι ταινιες που μιλουν για την παρανομη μεταναστευση, θεμα που εχει θιξει ο σκηνοθετης, αφορμη που εδινε πασα να μιλησεις για το σημερα.

το ότι εμεις οι ιδιοι ειμαστε μεταναστες σε μια άλλη χωρα που ειτε φυγαμε μονοι μας ειτε μας εδιωξε η δική μας χώρα, που ευελπιστούμε να βρούμε δουλεια, να δουλεψουμε εδώ και να γινουμε οι ιδιοι οικονομικοι μεταναστες, είναι αααλλου παπα ευαγγελιο!

Αυτό λοιπον ηταν το context. Και όλα αυτά πριν φτασει ο Παγκαλος στο σπίτι.

Δεν το ήξερε κανείς ότι επρόκειτο να φανεί. (τυχαίο? ΔΕ νομίζω!)

Τεσπα… το θέμα είναι ότι εφάνη (και στην πραγματικότητα είναι πιο χοντρός από ότι στην τηλεόραση!)

Ε, τι περιμένατε ότι θα γίνει? Να τον χειροκροτήσουμε? Πως περίμενε να του φερθούμε? Σαν να είναι σε στούντιο?

Όχι… κανεις μας (γιατι εκει θα βαλω και τον εαυτό μου μέσα) δε θα μπορούσε να δεχθεί να βρίσκεται στην ίδια αίθουσα με τον αντιπροεδρο της κυβερνησης! Αυτης της κυβερνησης, που φταιει και για τους εν λογω μεταναστες, και για εμας που ειμαστε(και θα γινουμε) μεταναστες , για τις Τροικες και ολους αυτους που πεινανε και θα πεινασουνε , για ολο αυτό το πολυτιμο εργο 20 ετων!

Ε ποσο το μαλακα μπορεις να κανεις? Ποσο συνενοχος μπορεις να εισαι με αυτό?

Και περα από όλα αυτά που συμβολίζει και εκπροσωπει ο κ. Παγκαλος, l’etat de la decompossition morale de la politique grecque actuelle (την κατασταση της ηθικής αποσύνθεσης της σημερινης ελληνικης πολιτικής)- για να χρησιμοποιήσω μια φράση του Μ. που πολύ καλά τα ειπε- , είναι ο ανθρωπος που εχει πει τα οοσα εχει πει το τελευταιο διαστημα και κυριως για μενα, είναι η πιο γλοιώδης φυσιογνωμία που ενσωματώνει την αλλαζονία της εξουσίας.

Θαρρω τη συνέχεια ή την εχετε ακουσει ή την είδατε στο βιντεάκι που τραβήχτηκε. Κανεις δε θα ηρεμούσε αν δεν έφευγε ο Παγκαλος από την αιθουσα. Μπορουσαμε να κανουμε σινεματογραφική/ποιητική βραδυα σα να μη συμβαίνει τιποτα?

Μια από τις κυριες ηθελε να δει το Γαβρα, και τα παιδια που φωναζαν την ενοχλουσαν, γιατι η κυρια ηξερε από αγωνες γιατι ειχε κανει Πολυτεχνείο! Και σημερα λοιπον κυρία μου τι κάνετε, μελετάτε περασμένα μεγαλεία?

Ολη η βουλή Πολυτεχνείο εχει κανει! Και ολο το βαρος της ευθυνης για την κατάντια μας σήμερα στις πλάτες της γενιάς σας κυρία μου πέφτει…ναι όλων εσάς που κάνατε Πολυτεχνείο! Και σημερα λοιπον, 40 χρόνια μετα. Εσεις κάνατε αγώνες και τελειώσατε το «καθήκον» σας. Σημερα, από εμάς, τι περιμένετε να κάνουμε?

Οι αντιδρασεις οι φωνες ήταν πάρα πολύ έντονες, με 2-3 παιδιά που μίλησαν πάρα πολύ καλά και αξιζαν ολο το χειροκρότημα που πήραν και με επιλογο όλων, να φωνάζουμε όλοι ΕΞΩ, ΕΞΩ γαλλιστι και ελληνιστι, μέχρι να ξεκουμπιστεί. Βεβαια φευγοντας, σα το παππου του το διχτατορα, ο κ. Παγκαλος είπε «Ακυρώστε τη βραδυά» και ετσι και εγινε.

Αυτό είναι το γεγονος. Και πολύ σωστα περιγραφεται από τα παιδια στην ανακοινωση που εκαναν αμεσως μετα.

Ο κ. Παγκαλος απαντησε, φυσικά, αλλα,

1) ήταν σε ααααααααααλλη βραδυά

2) έχει ξεχασει τα γαλλικά του

Δεν βρισκω άλλη εξηγηση. Πισω από όλο αυτό ο ιδιος βρήκε αναρχικους, βρηκε τρομοκράτες, βρήκε Γαλλους, βρήκε (φυσικά) το ΣΥΡΙΖΑ.

Εγω παντως δεν είδα κανενα από ολους αυτους.

Και ήθελα να αραδιάσω τις σκεψεις μου , κυριως γιατι δε ξερω τι ακουστηκε στην ελλαδα και πως παρουσιαστηκε.

Δε θα θελα να σχολιασω τιποτα άλλο. Ουτε και την συμπεριφορα του ιδιου του Γαβρά. Θελουμε ολοι να ελπιζουμε ότι υπερψηφιζει την κινηση των παιδιων κι ας εφυγε με τον Παγκαλο.

Η σταση του εμενα μου αφηνει ένα ερωτημα … ποια είναι η θεση, λοιπον, ενός πνευματικού ανθρωπου, ενός καλλιτεχνη, ενός σκηνοθέτη, για ολο αυτό που συμβαινει στην Ελλάδα? Ποιος είναι ο ρόλος του? και η τέχνη, ποιος είναι ο ρόλος της στο ζωντανό σημερα?

Μηπως αυτά τα ζητήματα θα επρεπε να θικτούν σε μια βραδυα παρουσια του Γαβρά, παρα να τον χειροκροτήσουμε για το έργο του?

Θα μου πεις εσυ τι κανεις? Όχι, εγω δεν ειμαι αγωνίστρια, ουτε το παίζω. Ευτυχως παντα υπαρχουν φωνες που ξερουν τι λενε και θα ετσι πρεπει να ακουγονται.

Εγω πριν φυγω φροντισα να δωσω δυο πενταλφες μουτζες πισω μου και να τους στειλω να γαμ**** ολοι…

Και το εκανα πολύ συνειδητα. Για όλα αυτά που δεν αντεχω και δεν ανεχομαι. Και πανω από όλα γιατι δε μ’αφηνουν να ονειρευομαι και να ελπιζω.

Ειμαι πολύ συνειδητά αδιάφορη- γιατι στο βαθος με λυπει και με πονά το ότι συμβαίνει.

Θα φροντίσω το μελλον που μου ετοιμάζουν να μη με αφορά.

Αλλα μαλλον από ότι φαινεται από το παραλληρημα μου, δεν είναι τοσο ευκολο να κοψεις τα δεσμα με τη μαμα πατριδα. Γίνεται?