(Αυτό σκέφτομαι. Αυτό σκέφτομαι όταν τρέχω σαν την τρελή μες το μετρό. Αυτό όταν τελειώνει κάθε μάθημα. Αυτό επαναλάμβανα όταν ήρθε το confirmation γράμμα για την εγγραφή μου στο διδακτορικό. Αυτό κι όταν συνάντησα τον καθηγητή μου πρώτη φορά και μου έδωσε homework.)
Περίεργος μήνας, της τακτοποίησης. Όχι ότι είναι στη θέση του κάτι ήδη αλλά σιγά σιγά βρίσκω ρυθμούς και διαγράφω την πορεία μου. Δουλεύω. Δουλεύω αρκετά, κι όπως με κάθε τι που καταπιάνομαι, οδηγούμαι στα άκρα… συναίσθημα ευθύνης και συνέπειας. Πάλι δε κοιμάμαι, αλλά στ’αλήθεια δε με νοιάζει (τόσο) -γιατί μέσα μου είμαι ήσυχη- Η κούραση είναι επιφανειακή- δηλαδή σωματική.
Βρίσκομαι σε μια φάση που με ό,τι καταπιάνομαι μ ’αρέσει… Το γουστάρω αυτό (-α) που κάνω και στο βάθος μ’ αρέσει που τρέχω. Νιώθω να μεγαλώνω, ή καλύτερα, νιώθω ήδη μεγάλη. Κι αν το καταφέρω όντως θα είμαι πολύ χαρούμενη. Νιώθω να προσπαθώ να σταθώ μόνη μου στα πόδια μου (κι ας είναι όλα κόντρα), χωρίς να βαραίνω τις πλάτες άλλων. Αυτό με γεμίζει δύναμη, ή ανακούφιση, και με όρεξη θέλω να συνεχίσω. Νιώθω ότι μπορώ να είμαι καλή σε αυτό που κάνω και χαίρομαι την προσπάθεια που πρέπει να καταβάλω. Κάθε μέρα έχει πολλά πρόσωπα, διαφορετικές κουβέντες, κάτι διαφορετικό ως σκέψη με το οποίο θα γυρίσω σπίτι και είναι αναπτερωτική ανανέωση αυτό.
Ίσως να είναι η καλύτερη φάση του διδακτορικού, ναι αυτή που μπορεί ακόμη να μην έχει αρχίσει καλα καλά. Πρέπει απλά να διαβάζω… να διαβάζω και να διαβάζω… αυτό πρέπει… αλλά αυτά μάρέσουν να τα διαβάζω… είναι όπως σε κάποιο βιβλιοφάγο να τον βάζουν να τελειώνει λογοτεχνικά βιβλία συνέχεια… αυτό πρέπει να κάνω… μόνο που έχει πιο πολύ φιλοσοφία και θέλει λίγο σκέψη (και τις σκέψεις μου)… πρέπει να βλέπω εκθέσεις και να χρησιμοποιώ το ξεκούραστο μάτι για να σκέφτεται καθαρά…
Το θέμα μου το γουστάρω. Νιώθω να καθρεφτίζομαι μέσα σε αυτό. Διαλεξα κάτι που το έχω φέρει στα μέτρα μου… σα να μου μοιάζει… πολλά πράγματα μαζί, πολυσυλλεκτικό, διαθεματικό, καθόλου προαφανές… ( γιατί κι εγώ νιώθω να μην είμαι ένα πράγμα… αλλά πολλά – όπως ισως πολλοί- και δε μ’αρέσει ένα πράγμα αλλά πολλα). Πρόκληση και περιέργεια για το τι θα βγει στο τέλος και που θα με οδηγήσει η έρευνα… είναι μονοπάτια που δεν έχω ξαναβαδίσει και θα έχει χόρτα και λάσπη το πέρασμα…
Και κυρίως δε μπορώ να ξεχάσω αυτό το περίεργο συναίσθημα που ένιωσα όταν συμπλήρωνα στα χαρτιά τον τίτλο της Ecole Doctorale…έγραψα καλλιγραφικά Histoire de l’art…
Και μέσα μου ξέρω πως εκείνη την ώρα είπα «εδώ είμαι»… αυτό είναι. Αυτό ήθελα να είναι – παντα- από τότε που κόλλαγα τις ζωγραφιές μου του νηπιαγωγείου στο ρόζ μου δωμάτιο ή ετρεχα σε εκθέσεις με τη μαμά- και δε θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο.
Και έτσι νιώθω- οι στιγμές αυτού του τελευταίου μήνα αυτό να μου λένε… moving forward.
(και πρέπει να το πω? Σε αυτές τις εποχές που μας έμαθαν να μη σκεφτόμαστε πλέον το μέλλον, δοξάζουμε περίτρανα το παρόν…)
Καληνύχτα…
σε χαίρομαι. πραγματικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι τόσο γεμάτο, τοσο πλήρες καθετί που περιγράφεις, παζλ από εικόνες γεματες χρώμα, ζωή και ομορφιά (τέχνη, βιβλία, γνώση, συνεχής κίνηση).
ακριβώς επειδή νιώθεις κι εσύ γεμάτη κι αυτό είναι ξεκάθαρο. σου εύχομαι να σου πάνε όλα όπως θέλεις στο διδακτορικό σου, αλλά πάνω απ' όλα να συνεχίσεις να αισθάνεσαι ακριβώς όπως όταν έγραψες αυτό το ποστ. αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία.
σε φιλώ πολύ, Δανάη μου! :-)
υ.γ. ναι...ιστορία τέχνης. αυτό είσαι 100%. υπέροχοι οι πίνακες...