Σκαρφαλωμενη στα
ψηλα μου παπουτσια, αυτη η oversized πουκαμισα μου, τζην με στιμμένο λεμόνι, παγωμενο στο χερι. Με προσεχεις για να μην
πεσω. Αφηνουμε πισω μας ενα μαγαζι που δονειται με υπεροχες μουσικες και
κραταμε τον αποηχο του. Θαλασσα, μισοφέγγαρο, η φωτεισμένη αντίπερα οχθη.
Εισαι πολυ
κουρασμενος αλλα δεν θα πεις οχι σε τιποτε. Οι κουβεντες μας ειναι γνωριμες και
ειμαστε οικειοι ο ενας με τον αλλον.
Εχω βγαλει
παπουτσια και ειμαστε εκει, με τις μουσικαρες, τις ποταρες, εσυ κ εγω. Μονο εσυ
και μονο εγω. Βγαλμενο λιγο απο ροματζο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου