Αυτο ειναι δηλαδη ? να χάνεις
τον έλεγχο. Το μαυλό να μη μπορεί να κουμαντάρει τις σκέψεις πια. Η εξουσία
ενός άλλου στο μυαλό μου ?
Τρέλα, δεν είναι ? και σου λέει μην τρελαίνεσαι. Και που
να ήξερες. Και δεν πρέπει να μάθεις. Δεν πρέπει.
Αναμονή. Ελπίδα. Απελπισία. Και ελπίδα παλι. Και απογοήτευση. Υπομονή. Και αδιέξοδα. Μέσα
μου κάτι μαδά και ξεψυχα.
Αιχμαλωσία. Σε πόθους, σε υποσχέσεις, στα θέλω μου. στις ανάγκες
μου.
Και σου λέει « χωρίς λόγο ». ναι χωρις
λόγο. Υπήρχε λόγος ? κανένας.
Αναστεναγμός. Της ανικανοποίητης ή της μάταιης επιθυμίας αυτή τη φορα.
Συναισθήματα που είχαν τόσο καιρό να
εμφανιστουν που μοιάζουν πρωτόγνωρα. Να φοβασαι οτι η σκέψη θα γίνει εμμονή. Και
είσαι εκεί. Και δεν είσαι. Και με βασανίζει αυτή η παρουσία στην ανυπαρκτότητα.
Πείσμωσε, νευρίασε! Λέω μέσα μου
αλλά δεν το ξαναλέω, είναι σα να μη με ξέρω, σα να με κοροιδεύω.
Ακου μην τρελαίνεσαι!
Αχ και πόσο θα θελα, πόσο θα σου
πρεπε να σε τρελάνω! Μα μου είσαι « άπιαστος
σαν όλα τα ωραία ».
Σε φοβήθηκα απο την πρώτη στιγμη. You
had me from hello. Στο βαθος, σε χρειαζόμουν τόσο για να με ξεκουράσεις. Κι ήταν τόσο ευεγερτική η ύπαρξή
σου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου