Παρισινα βραδυα

Παρισινα βραδυα, ιουλιος σχεδον, με παραθυρα ανοιχτα. Η κουρτινα ανεμιζει και δροσιζει την κουφοβραση της μερας. Καπου 40 βαθμους σημερα ο ηλιος εκαιγε. Απ το παραθυρο μπαινει ο ηχος μιας τζαζ μελωδιας, χαμηλωνω τη δικη μου μουσικη για να ηχησει η μαυρη φωνη του τραγουδιστη. Ναι αυτη η μουσικη αποχρωση ταιριαζει σε αυτη τη ζεστη βραδια.  Το 21 περναει απο κατω, ακουγεται που σταματα στη σταση.

Παρισινα παραθυρα ανοιχτα. Και στο μικρο αιθριο της αυλης αντηχει καθε λεπτομερια της προσωπικης ζωης των γειτονων. Ισως ναναι κ η μοναδικη περιπτωση που μοιραζομαστε κατι. Σημερα ειναι οι τζαζ μελωδιες. Ισως απο κατω ερχεται ο ηχος της τηλεορασης. Προχτες μια κυρια εκανε sex, εντονα αλλα οχι για πολυ!

Δροσερο το αερακι. Εχω καει λιγο απο τον ηλιο. Εχω παρει το πρωτο ροδοκοκκινισμα μου. περιεργο το καλοκαιρι να ειναι οντως καλοκαιρι και να μην ειμαι στο νησι. Περιεργη κ η διαθεση μου αποψε. Καλοκαιρινη. Νωχελικη. Της παει η τζαζ, μαζι με τη λεμοναδα μου την παγωμενη και τις σκεψεις μου που ταξιδευουν. Ισως να μην ταξιδευουν πολυ, καπου εχουν παει κ εχουν αραξει. Πανε κ ερχονται αλλα εχουν συγκεκριμενο προορισμο. Λιγο μακρια. Λιγο παραλογα. Λιγο ματαια. Πολυ εντονα.

Η τζαζ σταματησε. Θα ξαναπατησω κ γω play