Μελαγχολικά απογεύματα… λίγο καλοκαιρινά, λίγο βροχερά σαν αυγουστιάτικα…
Μεγάλες μέρες και οι τελευταίες ακτίνες δε φεύγουν πριν τις 10 το βραδύ…
Μελαγχολικοί αποχαιρετισμοί εναρμονίζονται με τη ρομαντική και λυρική διάθεση.
Περίεργες μέρες.
Περίεργα aller-retour, grands et petits départs που ακολούθουν αφίξεις έκπληξη, παρασκευοσαββατοκυριακα έκπληξη και διάθεση έκπληξη αλλά τελειώνουν, και οι γυρισμοί, μετά τους περίεργους αποχαιρετισμούς, είναι ακόμη πιο αλλόκοτοι, έχουν αντίο αγαπησιάρικα, βλέμματα σίγουρα και αντάμωση κάπου κάπως κάποτε...
Και φέτος μετρώ πολλούς τέτοιους γυρισμούς και αποχαιρετισμούς φίλων και κοντινών μου ανθρώπων που πέρασαν για λίγο. για λίγο, για να σε ανακατέψουν και να σε αφήσουν πιο γεμάτη και πιο άδεια μαζί.
πέρα και δώθε σε σταθμούς τρένων , λεωφορείων και σε αεροδρόμια.
Το aller είναι εύκολο -παραλαβή… retour είναι πιο δύσκολο…
Οι γυρισμοί είναι μοναχικοί. Και ο καθένας μοναδικός, για δικούς του λόγους, μα περισσότερο γιατί κλείνουν και σφραγίζουν ώρες ευχάριστες που στέλνονται στη σφαίρα της ανάμνησης. Ο κάθε γυρισμός είναι σαν επίλογος σε ένα θέμα που κλείνεις και δε πλέον δεν μπορείς να ξαναγυρίσεις στο ίδιο.
Ίσως φταίει που ήμουν για πολύ εγώ ο παραλήπτης και σύνοδος για των άλλων τα departs.
Σα να ήμουν σταθερή εγώ εδώ. Και στα retour σταθερή και μόνη. Σταθερή στην επιστροφή σε μια πραγματικότητα που είχε άγχος και πίεση. Κι ακόμη τα ίδια έχει. Έχει πιο χαλαρούς ρυθμούς, κάποιες χαζο-χαρές ή χαζο-ελπίδες αλλά τίποτε παραπάνω.
Έχει όμως και μια αναμονή για το δικό μου depart… λίγα μικρά για να οδηγήσουν σε ένα μεγάλο…
Δεν κατάλαβες τίποτε ε? δε πειράζει… εγώ ξέρω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου