Δεν ειμαι μαθηματικος. Για την ακριβεια εχω να δω εξισωση από όταν εδωσα μαθηματικα γενικης παιδειας στην γ λυκειου (πριν πολλαααα χρονια) . Δε μπορω να κρινω αν ηταν δυσκολα η ευκολα αυτά που τους εβαλαν σημερα στις εξετασεις.
Η αδερφη μου όμως είναι (γινεται για την ακριβεια) μαθηματικος. Και η ιδια ειπε ότι τα θεματα αμφιβαλλει αν θα μπρορουσε να τα λυσει η ιδια (παρα την πανεπιστημιακη της ωριμοτητα και την «εμπειρια» της) σημερα.
Μπορω να κρινω τα θεματα της λογοτεχνιας… όταν ειδα ότι εβαλαν τον «Κρητικο» του Σολωμου, δεν εδωσα και πολύ μεγαλη σημασια… γιατι δε μ’αρεσει καθολου ο Σολωμος. Ναι, μετα από 4 χρονια στη σχολη κανοντας ΟΛΑ τα χρονια από διαφορετικες σκοπιες Σολωμο- Σολωμο και Σολωμο, νομιζω μπορω να πω πως τον σιχαθηκα ότι δε με εκφραζει . Η αληθεια είναι ότι δεν μπορω να καταλαβω τι ξερει και τι δε ξερει ενας μαθητης λυκειου, αφου, σημερα, κι ας μη θυμαμαι ιδιαιτερα το ποιημα, κατι θα εβρισκα να ελεγα… σκεφτομαι όμως, αν εμενα μου πηρε λιγη ωρα να καταλαβω τι ζηταει, δε ξερω ποσο ευκολα απαντα ο εξεταζομενος.
Για να ξαναρθω στα μαθηματικα, εκεινη τη τελευταια φορα που ελυσα εξισωση, εδωσα ένα γραπτο για 19.8. Ημουν από αυτά τα κοριτσακια που ηθελαν να γινουν φιλολογοι μετα… γιατι αγαπαν τη γλωσσα τους και την ποιηση, γιατι ηθελαν να μπουνε σε σχολεια και να μεταλαδαμπευσουν πνευμα- όπως ενιωθα από τοτε ότι ειχαν κανει σε μενα μεγαλοι Δασκαλοι μου, και πρωτα από όλα η ιδια μου η μανα.
Ειμαι ένα τυπικο δειγμα, απαλλοτριωμενο, που ενσωματωθηκε αριστα στις απαιτησεις και τις ορμηνιες των δασκαλων της και ευκολα περασε στη σχολη που ηθελε. Αυτή η πειθαρχια μου του τοτε με κανει να τιναζεται ολο μου το είναι, σημερα και κάθε χρονια που βλεπω τα θεματα των πανελληνιων. και νιωθω σα να ξαναγραφω κάθε φορα. γι'αυτο και αρνουμαι να μπω στην παραπαιδεια να ετοιμάζω καθε χρονια παιδια για τη μηχανη του κιμα...
Και συμμεριζομαι την αγωνια και τη στεναχωρια και το αγχος ολων αυτων που δινουν.
Κι όταν μαλιστα ακουω από παντου τις κριτικες των ειδικων και μη «Τα χαντακωσαν τα παιδακια»
Νιωθω να κλαιω και γω μαζι τους.
Κι αναρωτιεμαι… γιατι? Γιατι σε τιμωρει ένα τετοιο συστημα που βρωμαει από το νηπιαγωγειο? Γιατι να περνας ολο αυτό για να μπεις σε μια σχολη που θα βγεις χειροτερος από ότι μπηκες?
γιατι στην τριτη λυκειου ισως να ξερα καλυτερα αρχαια όταν εδινα εξετασεις παρα σημερα… γιατι το πανεπιστημιο, για μενα, απετυχε να με κανει εκπαιδευτικο, απετυχε να με κανει επιστημονα. Απλα με βασανιζε, αναλογα με το κεφι κάθε καθηγητη και τις λαθος περισπωμενες μου. Ετσι, οσο περισσοτερο εμενα εκει, τοσο περισσοτερο με απωθουσε αυτό που με αυταπαρνηση υπερασπιζομουν όταν το διαλεξα. Και τι με εκανε? Δε ξερω… μου εδωσε ένα πτυχιο… ένα πτυχιο που ουτε κι αυτό μπορω να το κανω τιποτα.
Γιατι λοιπον αυτό το αχρηστο συστημα των εξετασεων? που παιζει με τις ζωες των παιδιων…. Παιζει με ονειρα και καταστρεφει το μελλον τους… ?
Αλλα θα μου πεις, ανεβαζει τον πηχη στις εξετασεις, για να μειωσει τον αριθμο των εισακτεων, να κοψει θεσεις, αρα λιγοτερα τμηματα, αρα οικονομια!!!!!ειναι καπως ετσι οσο απλοικα το σκεφτομαι?
Αλλωστε τι να τους κανουμε αλλους επιστημονες αφου δεν θαχουν ψωμι να φανε?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου