ανω τελεία

Δεν σε ξέρω…. Μ’αρεσεις όμως… κάτι μου βγάζεις… ωχου…ξερεις πως είναι αυτά…

Στο κούτελο μου νιώθω ότι το γράφει… «Μ’ΑΡΕΣΕΙΣ»

Τα μάτια μου το νιώθω να σπιθοβολούν, και νομίζω και αυτά από μακριά το φωνάζουν « μ’αρεσεις!»

Η πρώτη γνωριμία έχει δειλές ανέσεις που άλλοτε μου τις δίνεις και άλλοτε τις παίρνω μόνη μου.

(ναι.. δε στο έχω πει- ακόμη- αλλά I do.- I like you). Και εγώ όσο μου μιλάς σκέφτομαι και ελπίζω να μην έχεις κοπέλα. Άραγε να έχει facebook?...χμμμ, μακάρι να έχει facebook- γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις τα μέσα διαδικτυωσης θα μου λύσουν πολλές απορίες…

Και πως θα γίνει να τον “κάνω φίλο”? Τι να πω και να φέρω το θεμα…?πως να γίνει το “add” …

«αααα σε βρήκα..ναι, το είδα ότι με έκανες κι εσύ add»

και «γίναμε φίλοι».

Και ναι όντως γίναμε φίλοι και έχουμε καλύψει κάποια απόσταση και εγώ τουλάχιστον σε αισθάνομαι πιο κοντά μου αλλά ξέρεις κάτι… δεν είναι αρκετό… και ξέρεις γιατί, γιατί συνεχίζεις να μ’αρεσεις. Ωραία να είμαστε φίλοι… αλλά εγώ δε θέλω να γίνουμε φίλοι… όχι δηλαδή μονό φίλοι.

Και πως το συνειδητοποιείς ότι είστε φίλοι… πάλι με το facebook … εκεί που έψαχνα πώς να τον κάνω add ή πώς να τον βρω, ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι η σελίδα του λέει ότι έχετε 10 (ή παραπάνω) κοινούς φίλους… που ξέρεις τι σημαίνει αυτό? Ότι εκεί που με τα βίας γνωριζόσαστε και δειλά δειλά άρχιζε η γνωριμία ότι έχει περάσει ο καιρός και πλέον βγαίνετε… ναι, είστε όντως φίλοι και οι φίλοι του και οι φίλοι σου γνωρίζονται και κάνεις δικούς σου τους φίλους του και περνάτε καλά και ξενυχτάτε και έχετε common friends πολλούς πλέον…

Μπορώ να είμαι μια αξιαγάπητη φίλη σου… στ’αληθεια, το ξέρω… αλλά εκεί θέλω να βάλεις κόμμα σε όλα αυτά που μπορώ να σου ειμαι…κομμα, όχι τελεία. Η στίξη είναι το θέμα. Άντε σε αφήνω προς το παρόν να βάλεις άνω τελεία. Τελεία όμως μη βάλεις…

αλήθεια τότε, όταν με πρωτογνώρισες.. και ξέρω ότι με συμπάθησες.. (ναι, το ξέρω, δε γίνεται αλλιώς… )αποφάσισες να γίνουμε φίλοι??? «Φίλη» έγραφε το κούτελο μου όταν εγώ ένιωθα την πινακίδα με νέον να φωσφορίζει «ΜΑΡΕΣΕΙΣ- ΜΑΡΕΣΕΙΣ»?

γιατί δε θέλω νατο πιστέψω… μου είναι τόσο δύσκολο ότι ένα αγοράκι γνωρίζει ένα κοριτσάκι και λέει «θα γίνουμε φίλες». Εκτός αν το αγοράκι όταν είδε το κοριτσάκι σκέφτηκε πολλά και κατέληξε «θα γίνουμε φίλοι.» και εκεί έβαλε τελεία. Κι ας θέλω τόσο εγώ να αλλάξω τη στίξη…

και τι κάνεις? Περιμένεις ένα κόμμα ή έστω μια άνω τελεία.?

άνω τελεία it is΄

άνω τελεία θα βάλω και εγώ… και θα το αφήσω εκεί.

Άνω τελεία και τρία αποσιωπητικά…

(είπαμε, είναι θέμα στίξης.)

«Τα όνειρα μου είναι πάντα χρωματιστά.»

(Τελεία. Και παύλα. Εδώ δεν παίζουμε με τη στίξη. Τη βάζω μόνη μου.)

Πάντα ήταν και πάντα θα είναι…αλλά επειδή

«Κανείς δε θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις» μ’ αρέσει να σκέφτομαι δυνατά- τα λόγια δε με φοβίζουν.