Ψυχεδέλεια

{Στην Σοφία, στη Βασιλική

Στη Βιβιαν, στο Βασιλη, στο Χαρη, στην Ελενη, στη Στελλίνα, στην Χριστινα, στο Δημητρη, στη Μαρία, στην Μαρία (2), στη Νινα, στη Μαρινα, στη Μαριάννα, στον Αλέξανδρο, στο Δημήτρη, στον Αλέκο, στο Φάνη, στη Γεωργία, στο Νίκο.

Σε οσους ένιωθα από αλλού, «εδώ».}

Πως είναι να παίρνεις πτυχίο? Πώς νιώθεις?

Ξέγνοιαστα…

Νιώθεις ότι…..τελος…..

Νιώθεις… ψυχεδέλεια

Από την χαρά… από τα χαμογέλα… από αυτό που εισπράττεις από τους γύρω σου… από την μουσική… φυσική ντοπα…

(τα πόδια-πονανε όπως όταν χορεύεις επί ωωωρες 12 πόντους πάνω από το έδαφος, ύπνος- ανάγκη βιολογική, αλλά…… από μεθαύριο, άνθρωποι- συγγενείς, φίλοι, και άλλοι φίλοι και φίλοι φίλων και νέοι δικοί σου φίλοι, κουβέντες- με όλους κάτι διαφορετικό κάτι γλυκό, κάτι μικρό κάτι όμορφο, κάτι αποχαιρετιστήριο… άραγε ποιος ήταν από όλους αυτούς τους χορούς “the last dance”?)

Ηχούν στα αφτιά μου μελωδίες ακόμη, που το σώμα δε θα ακολουθησει άλλο. Το μυαλό μου ανοίγει παράθυρα των windows εικονικά και νιώθω τόσο κουρασμένη να τα έχω παράλληλα όλα μαζί…

“Ηey, hey…”

Εικόνες πολλές, δυνατές… θέλω να πατήσω το rewind και να τις ξαναζησω….δεν ξέρω… ήταν λίγο, δεν ήταν αρκετό?αυτο ήταν μόνο? Και, πάει…?

Ναι, θέλω σίγουρα το rewind, να το χορτάσω περισσότερο. Να μπω καλύτερα μέσα σε όλο αυτό… κάποια πράγματα ίσως όταν τα ζεις στο πρώτο επίπεδο και τελειώνουν πριν το συνειδητοποιήσεις, πριν φτάσουν στο δεύτερο επίπεδο τους, σα να έμεινες στην επιφάνεια τους…

Ένα show με πρωταγωνιστή την αφεντιά σου και τους φίλους που το μοιραζεσαι…και, νομίζω, το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό. Είναι η μερα μας.

Για άλλη μια φορα νιωθω εντονα ότι

γεμίζω από τους ανθρώπους γύρω μου….

Κάθαρση μέσω την επικοινωνίας…

Π.σ.

Τωρα στο τελος της μερας μαλλον νιωθω το κοριτσι που “ Just Wants To Be" (όπως μου το είχε μαθει η Ε.)

It's not that she walked away
Her world got smaller
All the usual places
The same destinations
Only something's changed.

It's not that she wasn't rewarded
With pomegranate afternoons
And Mingus, Chet Baker and chess
It's not stampede and fortune
Of prim affectations
She's off on a riot
And she knows now
Is greater than the whole
Of the past
Is greater and now she knows

She just wants to be somewhere
She just wants to be.
She just wants to be somewhere
She just wants to be.

It's not that the transparency
Of her earlier incarnations
Now looked back on
Were rich and loaded
With beautiful vulnerability
But now she knows
Now is greater
And she knows that.

She just wants to be somewhere
She just wants to be
She just wants to be somewhere
She just wants to be.

Now is greater
Now is greater
And she knows that.

She just wants to be somewhere
She just wants to be.
She just wants to be somewhere
She just wants to be.


It's not like if angels
Could truly look down
Stir up the trappings
A light on the ground
Remind us of what, when, why or who
The how's up to us
Me and you
And now is greater than the whole
Of the past
Is greater and now she knows that.

Now she knows.

she just wants to be- REM