Σαβούρες

Μια μέρα αποφάσισα ότι η χαρτούρα που είχε μαζευτεί στο πορτοφόλι μου σε λίγο θα κατάφερνε να κρύβονται μέσα σε αυτήν και ο,τι χρήματα μπορει να βρίσκονταν μέσα…

Είπα να κάνω ένα ξεκαθάρισμα… μα δε ξέρω κάθε φορά γιατί δε το καταφέρνω…

Μεσα στο πορτοφόλι μου σπάνια βρίσκεις λεφτά… καμιά φορά κουδουνίζουν μέσα σε αυτό κέρματα μαζί με κάτι αγγλικές λίρες που είναι ξεχασμένες από το καλοκαίρι- όπως και όλα τα υπόλοιπα…

Αν κάποιος άνοιγε να μου το τακτοποιήσει ίσως να μου στερούσε το μισό όλου μου του πλούτου…

Αυτά τα μικρά σκουπιδάκια που από μία μηχανική κίνηση του χεριού δε χάθηκαν και βρέθηκαν τυχαία μέσα στο πορτοφόλι γινηκαν τώρα οι μικροί θυσαυροι μου… και είμαι ειδική να μαζεύω τετοιους θυσαυρους και να γεμίζω κουτια ολοκληρα από δαυτους που μετα- αφού δε πεταχτηκαν τη στιγμη που έπρεπε- δε μπορώ να απαλλακτώ, δε μου παει η καρδιά…

Είναι ένα μικρό εισητήριο από αυτά που μπορει κατά δεκαδες να περνανε από τα χερια σου κάθε μεσα… αλλα αν είναι ένα εισητηριο από «εκει» και εσυ εισαι «εδώ», και το «εκει» είναι μακρινο ώστε να εχεις στο χερι σου κάθε μερα πολλα από αυτά τα εισητηρια , ξαφνικα αυτό που εχεις εδώ στο χερι σου αποκτα ευβλαβια… εχει τη δικη του ιστορια… ή μάλλον καλύτερα είναι φορέας των δικών σου ιστοριών…

Μπορει να είναι το εισητηριο που με παιδεψε τόσο να βγαλω το αυτοματο μηχανημα που δε δεχοταν την carte bleue μου…ή η ξινη υπαλληλος που δεν ειχε ρεστα να μου δωσει και δεν ηταν διαθετημενη να με βοηθησει… ή μπορει να είναι το εισητήριο του τρενου που μπήκα μόλις έφτασα όλο αγωνία στον προορισμό μου…

Αυτή η καρτουλα η ροζ εχει σιγουρα σημασια και μια ιστορία του μισου καλοκαιρίου μου… αυτή ηταν η καρτα που σου χαριζε την ιδιότητα του φοιτητή πολλών κιλών αίγλης, σαν απόδειξη πολλών euro και σε ξεχώριζε από τους τουρίστες ώστε να σου εξασφαλίσει και την είσοδό σου στους ιδιωτίκους και πανέμορφους κήπους των κολλεγίων…

Και αυτά τα ωράρια… θυμάμαι σα τώρα την κοπέλα πίσω από τις πληροφορίες που την έβαλα τόσες φορές να μου επαναλάβει τα ωράρια των δρομολογίων για να επιβεβαιώσω ότι συνεννογιόμασταν που μου τα εγραψε για να μην γίνει λάθος… και με πόση προσοχή έπρεπε να σημειώσω στο νου αυτά τα δρομολόγια… και τις αλλάγες… και τη αγρυπνία και αγωνία να είναι σωστα ΟΛΑ- γιατι υπάρχει πάντα λυση… και το ξέρεις όταν ταξιδεύεις αλλα δε σημαίνει ότι είσαι διαθετημένος να αναγκαστείς να βρεις το plan B.

Αυτές οι μικρες ιστορίες είναι η σαβούρα μου και ο λόγος που μ΄ αρέσει να ταξιδεύω μαζί… είναι αυτά που κουβαλώ όταν γυρίζω πίσω… υλικά και άϋλα…

Είναι η μικρή σου απόδειξη και σημάδι της ύπαρξης σου στην πορεία του ανθρώπου…

Γιατί γιορτάστηκαν τα 20 χρόνια από την πτωση του τοιχους του Βερολίνου… γιατι μπορεί η Αγγλία αυριο να εχει euro (:PPPP), γιατι πέρασαν τα 400 χρονια από τη γέννηση του Rembrant και δεν θα τα ξαναγιορτάσουν με την ταδε έκθεση…

Και από την άλλη, δε μπορείς να αφήσεις αδιάφορα αυτή τη σαβουρα σου … είναι κομμάτι των βιωματων σου και αυτά σου θυμιζουν πλεον… είναι ένα κομματι σου που σε εχει διαμορφωσει- «ειμαι φτιαγμένος από ό,τι έχω δει» ειχα διαβάσει κάποια φορα από τον H. Matisse , νομίζω, και μου έμεινε… άλλωστε η φράση αυτή σε κάνει και πιο προσεκτικό σε ό,τι διαλέγεις να δεις…

{Καμιά φορά νιώθω τύψεις και αναρωτιέμαι αν είμαι τοσο υλίστρια και δεσμευμενη με τα υλικα αγαθα… αν είναι μπροστα ο νους νομίζω ότι μονο να τον υποστηρίξουν μπορουν… όχι δε θα μπορουσα να βαλω φωτια να τα κάψω… αλλα ειπαμε… πάντα υπαρχει plan B και χώρος να δημιουργησεις και να αγοράσεις καινούρια….}