αρχειοθέτηση

(δε ξέρω πως μου ήρθε και άρχισα να σκάβω σε παλιές σκέψεις και αρχεία του word, δεν είμαι σίγουρη ότι έχω δώσει σήμερα τις απαντήσεις που χθες έψαχνα, καταφατικά όμως λέω ότι είμαι ένα βήμα μετά…)

η φασαρία πριν ήταν ησυχία

(πως γίνεται να έχει τόσο ησυχία και να ακούω τις σκέψεις τόσο δυνατά? Έτσι μου φώναζαν και πριν ή απλά δεν άκουγα?)

Μια σκέψη σε κάνει να χαμογελάς

But you had me from hello

things to do:

1.Να βρω εμένα μέσα στο χάσιμο μου

2. Να βρω τα υλικά για τους στόχους μου

Μπορεί να μείνει το χαμόγελο αγκιστρωμένο με μια μεγάλη καρφίτσα?

(σα να σου φυλά το καλύτερο του χαμόγελο, και σα να το’ ξερες ότι θα αρχίσει το χαμόγελο να κατακτά τη σκέψη…)

Overexcitement

(ποτέ δε μπόρεσα αυτό το αίσθημα να το βάλω στο χαρτί- και καλύτερα)

«και θέλω χίλια ακόμα χέρια να σου δείξω τι θέλω
και χίλια μάτια για να βρω αυτό που δεν ξέρω»

”Άγγιξέ με, βλάκα, μόνο ζωή σου δίνω,
δε θα καείς.”

Στιγμές που πήραν χώρο και όγκο μέσα μου -Έγιναν αμήχανες σιωπές και θορυβώδη γέλια, Έγιναν λεπτά η ώρες με αόριστες κουβέντες έγιναν μετρήσιμες και μη, Έγιναν χρόνος-ποσότητα- και διάρκεια-ποιότητα-

Έγιναν σιωπές και χαμογέλα

«είναι τελικά πολύ γκρι για να μου ταιριάζει…»

Αγαπώ που δεν έχει περάσει μέρα που έχω φύγει από «εκεί»…..