Κατεβαίνω απο το σπίτι και κατευθύνομαι προς τη
γειτονια στην πίσω πλευρά. Διασχίζω τα μικρά στενάκια με την αγορά –hipster ομαγαζιά
όσο δεν πάει!-, ανεβαίνω την Alte Schönhauser Straße, περνώ απο τον
αγαπημένο μου φούρνο...(εκει γνωρισα και τα παιδιά, τι μέρα και εκείνη!), φτάνω
στη Rosa Lux Platz, χάνομαι μέσα δρομάκια φτάνω σε ένα απο τους αγαπημένους
μου, πόσα καφέ, όμορφες tarasses, αυλές, πράσινα δέντρα και ποδήλατα παντού! Με
κερδίζει η αυλή του KW που προτιμώ να πιω λεμονάδα έξω παρά να μπω να δω τη Biennale...ο
απογευματινός ήλιος διαπερνά τις φυλλωσιές. Μα τι ηρεμία! Αυτή η γαλήνη που μου
βγάζει αυτή η πόλη!
Είναι λίγο bourgeois αυτή η γειτονιά μου, άλλο
περίμενα απο το πιο εναλλακτικό Βερολίνο με τα γραφίτι του και το χυμαδιό του, που
το βρίσκεις σε άλλες γωνιές, αλλά αυτό το boeme μου παει, τό χω κάπως
συνηθίσει,αν κι όπως λέει κι ένας φίλος μου είναι η hipsterια η
βερολινέζικη....
Η πόλη έχει όνομα.
Η πόλη έχει εικόνες δικές μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου