The first kiss

Θα χετε δει αυτο το βιντεακι που εγινε ενας ψιλοχαμος... δε με ξετρελανε η ιδεα αλλα με εκανε να σκεφτω, ισως και να αποζητήσω τη « μαγεία » του πρώτου φιλιου...και το περιεργο ειναι οτι οσες φορες και να βρεθεις με εναν ανθρωπο, αυτο, εκεινο το πρωτο φιλι μένει παντα το πρώτο. Αυτο που θα θυμασαι ως το πρώτο. Ομορφο. Ασχημο. Απότομο. Περίεργο. Τελειο. Ταιριαστό. Άβολο. Ειναι το πρώτο. Και έπειτα είναι αυτά τα πρώτα φιλιά, the first-last kisses που ισως και να πίστεψες πως ήταν της  ζωης σου το πρωτο, τελευταίο φιλι...ή εστω και να την ειχες σκεφτει αυτη την πιθανότητα...ναι ποσο βλακας!αραγε υπάρχουν αυτά τα φιλιά, είναι δυνατό να υπάρξουν, και για τους δυο ?

Κι έτσι αρχισα να θελω να βγάλω απο μέσα μου ιστορίες, απο το συρτάρι θαμμένες, που ήθελα να σιγουρευτώ οτι τις θυμάμαι. Αλλά πως μπορεί να τα χα ξεχάσει. Αλλωστε ένα πρωτο φιλί, η πιο μεγάλη μαγεία και δύναμη που κρύβει είναι η ελπίδα. Είναι αρχή. Κι ας ξέρω το τέλος αυτών των πολύχρωμων ιστοριών (‘η και όχι τόσο πολύχρωμων) δεν έχει σημασία. Μπορεί στην τελική να μην ξέρω, ακόμη, το τέλος....

Σε ενα στενο. με πας απο στενά και απόστενα εκείνο το ζεστό απόγευμα του Μάρτη, μετα απο ενα φουλ πρώτο ραντεβου. Καφες, φαι, πάμε προς το μετρό, εγω δεν το χρειάζομαι θα πήγαινα με τα πόδια ομως ήξερες οτι θα σε ακολουθήσω, κι εγω σε ακολούθησα απο περιεργεια να δω πως θα τελείωσει το rdv μας. Και τελείωσε εκει που άρχισαν όλα. Στον δρόμο των Αρετών. Αργότερα θα μου πεις οτι ήξερες πού με πηγαινες, σκόπιμα. Τα χέρια σου με περικύκλωσαν, τα κατάλαβα να με ψιλαφίζουν διακριτικά, με σταμάτησες, and you were all over me. Λιγες μέρες μετά θα βρεθώ να γράφω ό,τι φοβόμουν, ότι θα με διαλύσεις. Και είχα τοσο δίκιο, να φοβάμαι. Ναι θα πήγαιναν, σαν σήμερα δυο χρόνια. An arbitary thing to celebrate....Σε ενα παρτυ. Και την πιο περίεργη και απροσδόκητη στιγή με φιλάει.  Με ξαφνιάζει τόσο που νιώθω όλο μου το σώμα να αντιδράει σε αυτό αντανακλαστικά! Κι είχε τόσες ευκαιρίες, αλλά απο όλες, εκείνη τη στιγμή, μπροστά σε όλους του τους φίλους. Not that bad afterall ….Σε ενα καμμένο after. Χορεύουμε, μας εχουν αφήσει μόνους και ήθελε να μου δείξει κάτι à la française που ίσως να ξερα....Εξω απο ενα Ελληνάδικο. Ξημερώματα, σχεδόν, σε ξερω λιγες ωρες. Μιλάς στο τηλέφωνο και με τραβάς πάνω σου, μαλακά, ήρεμα, διεκδικητικά, αντρίκια. Οι προθέσεις σου ήταν ξεκάθαρες απο νωρίς και αυτό μου άρεσε σε σένα. Το ξερα οτι ήθελες να κλείσεις βιαστικά το τηλέφωνο and everything felt so right. Ισως μερικά φιλιά αργότερα με κάνεις να συνειδητοποιήσω πολλα πράγματα και σκέφτομαι οτι είσαι για φέτος ο Αγιος Βασιλης μου. για αυτο το κλικ που εγινε εκεινο το βραδυ μέσα μου. Σε ενα αυτοκίνητο. Λεμε βλακείες, που και οι δύο τις λέμε απλα για να έχουμε κατι να πουμε και στην ουσία μπορεί κ να μην ακούμε καν. και με βουτάει. Αλήθεια με βουτάει. Αυτο είναι το ρήμα.... Σε ενα club ή κάτι τέτοιο. Βγαίνουμε προς τα έξω και οι δύο μας έχουμε μείνει τελευταίοι πισω. Με πιάνεις απο το χέρι και με σταματάς, το ξέρω. Το ήξερα γυρνώντας οτι χωρίς λόγια θες να με φιλήσεις. Ακουμπάς το μαγουλό μου  και προς στιγμή σκέφτομαι οτι ισως θα μπορούσα να το αποφύγω, αλλά ποιον κοροιδεύω, δεν θέλω να σε σταματήσω. Μαρεσεις πολύ για την ακρίβεια και ισως να μην ταίριαζε να είναι εκεί μέσα το πρώτο μας φιλί. Αλλά ήταν σα να μη γινόταν να μη με φίλαγες. Και εγω δε θελω τίποτε να τελειωσει εκει. Ισως και να μην είναι τίποτε, πέρα από αυτή τη στιγμή. Δε ξέρω. 

 πσ. μ ν η μ η 

        ανα   μ ν η σ η 

        α μνησια