Είναι η μέρα που σφουγγαρίζω το συναισθηματικό μου πάτο και η ρομαντική μελαγχολία είναι δικαιολογημένη… θυμάμαι σκόρπιους στίχους από τη «Σονάτα του Σεληνόφωτος», (τι φεγγάρι απόψε! Ασε με να έρθω μαζί σου…), σιγοτραγουδώ κάποιους άλλους που ηχούν από τη φωνή του Κραουνάκη….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου