Πράξη 1.
Officially, πρώτη νύχτα καλοκαιριού, πρέπει να γεμίζουν ήχοους τα αφτιά, πρέπει να πονάνε τα πόδια από το χορό, πρέπει να ξημερώσει με μουσικάρες που δε θα φεύγεις γιατί ακόμη και στην πόρτα το επόμενο τραγούδι θα σε κρατά εκει…
και ο ήλιος έχει σηκωθεί και εμείς χορεύουμε και πάντα μετανιώνουμε που δεν έχουμε μαγιό (γιατί ξημερώνει δίπλα στη θάλασσα και να γιατί αγαπάμε αυτό το μαγαζί)
Με την αγαπημένη μου αγοροπαρέα να΄μαι το μοναδικό θηλυκό τους και να με προσέχουν και ξέρεις κάτι… μου έχουν λείψει πρέπει να το ομολογήσω… γιατί διαβάζω τα μάτια τους και τα χαμόγελα τους και ακόμη και όταν δε το θέλουν….
Πράξη 2.
Γεμάτες μέρες με υπέροχες στιγμές, ακόμη πιο ωραίους ανθρώπους- τους δικούς μου ανθρώπους. Που κατάφερα να τους δω με ένα μαγικό τρόπο όλους- μαζευτήκαμε σε διαφορετικές στιγμές και μέρη και χωρέσαμε μέσα σε αυτές πολλές αγκαλιές γεμάτες αγάπες και γέλια-
- σε αυτοσχέδια θερινά σινεμά στην πιο φιλόξενη ταράτσα που έχεις βρεθεί,
- σε πρωινά με μαρμελάδα μαμαδίστικη και ελληνικό στο μπαλκόνι ,
- σε ξενύχτια με την κοριτσοπαρέα δίπλα στη θάλασσα υπο το φως κεριών,
- σε ύπνους στρωματσάδα και ψιθύρισμα –κουβεντούλα ωρών μες το σκοτάδι και το φόβο μη τους ξυπνήσουμε όλους.
Και στους καφέδες μας δεν εχει αλλάξει τίποτα… με τον ωραίο τρόπο… τι κι αν μένουμε σε άλλες πόλεις ή σε άλλες χώρες… «αράζουμε» όπως και στο δευτερο έτος… σα να τα λέγαμε μόλις χθες και να μην έχει περάσει ούτε μέρα που έφυγα…
Πράξη 3.
Καλοκαίρι στο νησί- έτσι πλησιάζουμε πάλι τον ορισμό που δίνω στο καλοκαίρι μου με το πακέτο ήλιος- θάλασσα- μαύρισμα και τα σχετικά… Είναι μπάνιο σε καταγάλανες παραλίες, κάτω από την κόψη του γκρεμού, μπροστά από το απέραντο τυρκουάζ.
Και προσωπικά, όντας γέννημα θρέμμα του νησιού, εμείς οι ντόπιοι δε συνδυάζουμε τόσο έντονα την ιδέα των διακοπών με αυτή του ταξιδιού και του φευγιού πχ. για αναζήτηση παραλιών. Εμείς το καλοκαίρι μένουμε απλά σπίτι μας, οι περισσότεροι δουλεύουν, μας εκνευρίζουν οι πολλοί τουρίστες, δε μας αρέσει ο πολύς χαμός, τον Αύγουστο δε βουτάμε στη θάλασσα γιατί βαριόμαστε να πάμε μέχρι εκεί.
Καλοκαίρι με την Ε. – την ξαδέρφη Ε.-
H Ε. λοιπόν το βρήκε και μου το ανακοίνωσε: «Τελικά αυτό φταίει κάθε καλοκαίρι!!! είμαστε πολύ κοινωνικές βρε παιδί μου...!»
Γι’ αυτό κάθε καλοκαίρι μας στο νησί είναι το ένα καλύτερο από το άλλο… και γι’ αυτό και για μένα αν η Ε. δεν είναι στο νησί ή αν δεν περάσουμε έστω και λίγες μέρες μαζί, το καλοκαίρι δεν είναι καλοκαίρι… αυτό που ορίζουμε έτσι. Αλλιώς δεν είναι αυτό που έχουμε συνηθίσει. Κι ας έχουμε περάσει καλοκαίρια στο Αιγαίο, σε camping, με backpacking ή δε ξέρω τι άλλο- δεν είναι όπως αυτό που ξέρουμε… Ετσι, το δικό μου (μας) το καλοκαίρι, εδώ και κάμποσα χρόνια, αρχίζει και τελειώνει με τον ερχομό της Ε.
Και φέτος πάλι, οι νύχτες χωρίς να το καταλάβουμε γίνονται μέρες… -είναι πάντα μέρα κατά τις 9 που θα πάμε για ύπνο… (ναι ναι… έτσι όπως και όταν ήμασταν πρώτο έτος!)… και οι βραδιές αυτές γεμίζουν με γέλια, με χορό και ατάκες και σκηνικά, που γελάμε και θα γελάμε και τα επόμενα καλοκαίρια, και γνωριμίες αυθόρμητες- χάρις πάντα στην κοινωνικότητά μας!- , και πάρτυ άκυρα… με γνωστούς που γίνονται παρέα σε μια βραδιά… φίλοι και άλλοι «φίλοι»…
Μαμά για 5 ώρες.
Η φετινή πιο δυνατή γνωριμία που έκανα όμως ήταν άλλη. Η Ι. Η καινούρια μου φίλη των 2.5 μηνών και των 5-6 κιλών και είναι το πιο υπέροχο πλασματάκι που έχω γνωρίσει και έχω κρατήσει αγκαλιά.
Είναι ένα μωρό που γίνεται η προέκταση των κινήσεων σου και των χεριών σου- κομμάτι της αγκαλιάς σου που του αρκεί να νιώσει ασφάλεια για να κοιμηθεί και να γραπωθεί από το στέρνο σου.
Και πολλούς φίλους μου τους εξέπληξα όταν με άκουσαν να μιλάω για ένα μωρό-μωρό που ένιωθα μαμά –έστω και για λίγες ώρες- και με ρώταγαν «Τι κάνεις ένα μωρό τόσο μικρό?» …
Απλά το περιβάλλεις με αγάπη και αυτό είναι το μόνο που καταλαβαίνει… και τρέφεται από αυτό. Κρατώ την ανάσα μου για να ακούσω τη δικιά του… να ανοίξει τα γαλανά του ματάκια και να με κοιτάξει γνώριμα… κάνω τα πάντα να αποτρέψω τα σουφρωμένα χειλάκια από το να γίνουν κλάμα.
Μαγεία.
Όχι δε θέλω να γίνω μάνα… όσο περισσότερο βρίσκομαι κοντά σε όλο αυτό, τόσο περισσότερο συνειδητοποιώ ότι είμαι πολύ ανέτοιμη- γιατί όλη αυτή η μαγεία είναι τοσο συγκλονιστική που πρέπει να εισαι σε θεση να δοθείς 100 % και καθόλου λιγότερο.
Κάπως έτσι είχε το καλοκαίρι μου, Από τα πολύ γρήγορα, τα πολύ καλά… Τα πιο έντονα όλα μεσα σε λιγότερο από 10 μέρες, με αυτή την πληθώρα στιγμών… Στιγμές που αλλάζουν τη συνέχεια των διακοπών σου, άλλες στιγμές που σημειώνουν ατάκες, άλλες στιγμές που αλλάζουν σχέσεις, που τις διαμορφώνουν ή τις ενισχύουν.
Μένουν άλλες 2 βδομάδες. Κι όμως αισθάνομαι ότι τώρα πρέπει να μπουν τα κεφάλια μέσα. Εργασία και χαρά. Τέλος το ξενύχτι. Επιστροφή στην ασκητική ζωή του νησιού.
Το νησί ήδη 20 του μηνός ψιλοάδειασε. Αυτό ήταν. Το λένε τα μαγαζιά που σε αυτά ξαναξεχωρίζεις τις γνωστές φυσιογνωμίες.
Και σκόπιμα γράφω αυτό το ποστ πριν ακόμη τελειώσει όντως το καλοκαίρι και οι διακοπές γιατί ακόμη βρίσκομαι μέσα στην αναμπουμπούλα του. βρίσκομαι μέσα σε αυτό. Αλλά βρίσκομαι μέσα σε αυτό με την υπερδιέγερση του ακόμη που θα αρχίσει να σιγοσβήνει όπως όταν ζεις καθετί έντονα, κρατάει λίγο, και τελειώνει, και ξέρεις ότι το αφήνεις πίσω σου κι έχει γίνει ήδη ανάμνηση.
Υ.Γ. 1. Playlist που σημαίνει καλοκαίρι…
Summer moved on- Aha (classics)
The Detroit experiment – Think twice
Loca People Sak Noel What the fuck by JOHNNY (η καγκουριά)
Λάμπα θιέλης – Κραουνάκης ( στο repeat )
Το μέτρημα- Μποφίλιου (….)
Υ. Γ. 2. αυτό το καλοκαίρι με τα μωρά, τα 25χρονα και τα νεογέννητα, μου χρειαζόταν για ένα χειμώνα που δε ξέρω ήδη ο Σεπτέμβρης του πώς θα με βρει…
