L'Isolement dans un Espace Infini

{Το σύνδρομο μου μου έχει αφήσει σίγουρα η επαρχία είναι μια απληστία να μη χορταίνω να βλέπω πράγματα (γιατί συνήθως σε αυτήν αυτά τα πράγματα που έχει να δεις είναι λίγα..) έτσι όταν συμβαίνει κάτι πρέπει να τρέξεις να το δεις.

Τελικά αυτό το εφαρμόζω όπου και να βρίσκομαι σε αυτά που πρέπει να δω..αλλά βρίσκω κατάλοιπα αυτού του συνδρόμου χωρίς αμφιβολία…}

Αυτό λοιπόν που είδα σήμερα είχε μια απίστευτη συγκύρια να ταιριάζει και πολύ με τις σκέψεις μου και να καταφέρει χωρίς δυσκολία να περάσει από όλα τα στρώματα του συνειδητού μέσα βαθειά…

Έργο που αφήνει ένα μούδιασμα… από την πρώτη στιγμή…

Ένας άνδρας στη σκηνή που από πάνω έως κάτω είναι περιτυλιγμένος με διάφανη ταινία… δε μπορεί να αναπνεύσει – και παραπέμπει κάπως στο βασανιστήριο(δε-θυμάμαι-πως-το-λενε) που τύλιγαν το κεφάλι με μια σακούλα όπου την έδεναν και το θύμα τέλειωνε το οξυγόνο και ένιωθε το θάνατο του…

Ασφυξία…

Δεν υπάρχει οξυγόνο… μουδιάζεις γιατί το σώμα σου και το κεφάλι σου είναι έτσι φυλακισμένο, δεν αναπνεει… ασφυκτιά…

Το σώμα δεν μπορεί δεν αντέχει: βασανίζεται, ποναει, υποφέρει, και αρχικά νομίζεις ότι το μαρτύριο του προέρχεται από τον πόνο του χτυπήματος αλλά, όχι, το μυαλό είναι αυτό που δε μπορεί να υποταχτεί…

σκέψεις, εμμονές, βουτιά στο υποσυνείδητο και το άτομο δεν τα αντέχει όλα αυτά… και η φυσική αδυναμία του να αναπνεύσει ακολουθεί το μυαλό που νοσεί.

Η φιγούρα μπροστά σου γίνεται η μορφή των σκέψεων σου που χοροπηδούν στους ήχους της απόγνωσης του ουρλιαχτού σου…

Isolement: Απομόνωση… Μόνος-αυτή η διαδικασία είναι η βουτιά στο υποσυνείδητο του καθενός μας.

η απομόνωση και η τρέλα που φέρνει η φυλακή μέσα σε ένα κελί (στο μυαλό?)

Εspace Infini… στην άλλη όχθη είναι η τρέλα ή η σωτηρία? Ή μήπως δεν υπάρχει τέλος?

Βαθύ βαθύ το πέσιμο,βαθύ βαθύ το ανέβασμα,το αέρινο άγαλμα κρουστό μες στ’ ανοιχτά φτερά του,

βαθιά βαθιά η αμείλικτη ευεργεσία της σιωπής,

-τρέμουσες φωταψίες της άλλης όχθης,

όπως ταλαντεύεσαι μες στο ίδιο σου το κύμα,

ανάσα ωκεανού. Ωραίος ανάλαφρος ο ίλιγγος τούτος, - πρόσεξε, θα πέσεις. Μην κοιτάς εμένα,εμένα η θέση μου είναι το ταλάντευμα – ο εξαίσιος ίλιγγος.*

*(Ρίτσος, Η σονάτα του σεληνόφωτος)

Mήπως αυτό που μας λείπει είναι το διαφανές περίβλημα?