Θα ήθελα να μιλαγα μια ακαταλαβίστικη γλώσσα που να μην μπορούσε να διαβάσει κανένας. Ισως αυτήν των χρωμάτων- σα το Rothko ή τον Twombly που πετάγαν χρώματα στο χαρτί και μίλαγαν με τους δικούς τους κώδικες που θα μένουν πάντα δικοί τους.
(Καθείς με τα μέσα του γιατί έχω καταλάβει εδώ και καιρό ότι το δικό μου μέσο είναι οι λέξεις… ίσως σε μια τόσο ακαταλαβίστικη σειρά που βάζω τη μία δίπλα στην άλλη, όντως να κάνουν το δικό τους langage).
Αυτό που αρχικά όμως ήθελα να πώ είναι ότι θέλω να βρω αυτή τη γλώσσα που θα είναι τόσο ακαταλαβίστικη για τους άλλους αλλα σε μενα θα βγαζει νόημα.
(......)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου