24 Ιουλίου 2013

Martha Graham Company@SummerStage, Central Park



Ουρά μεγάλη στην είσοδο του summer stage, είσοδος δωρεάν για Martha Graham Company. Δεν έχω δει ποτέ από κοντά αποθυμένο απο καιρό.....στην ουρά λοιπόν απο τις 5....
Και άξιζε τόσο τον κόπο!!!!Υπέροχο....το αποτέλεσμα ; εικόνες, ένας καμβάς που είναι ζωντανός φτιαγμένος από εικόνες κινούμενες.....
Τα μακριά φορέματα με τη σχισμή στη μέση πέταγαν στην κίνηση των ποδιών, άνοιγαν και έμοιαζαν με φτερούγισμα. Τα πόδια πάλλονταν και η κίνηση ολοκληρωνόταν με την εικόνα του φορέματος που ακουλουθούσε.
Το ρούχο συμμετείχε δημιουργικά για να δοθεί το τελικό αποτέλεσμα ή να συντελέσει στο θρήνο, να καλύψει το πρόσωπο  και να δώσει φωνή στα συναισθήματα και τις κινήσεις που τα εξέφραζαν (Lamentation). Η μουσική πομπώδης σαν εμβατήριο, δυνατή και κοφτή έδινε ρυθμό στην κοφτή κίνηση.

Όταν η μουσική σταμάταγε, οι γρύλοι γέμιζαν τη σιωπή. Εκεί συνειδητοποιούσες οτι βρίσκεσαι στο Central Park......




το πρόγραμμα ήταν πλούσιο αλλά θα μείνω στο τελευταίο κομμάτι που είναι από τα πιο μοναδικά πράγματα που έχω δει πάνω σε σκηνή......


CHRONICLE

I) Spectre 














II) Steps in the Street







III) Prelude to Action 



















16 Ιουλίου 2013

NYC-part 2

4th of July 



 











η θέα από το MET




Central Park
 




μαγεία- πυγολαμπίδες

brunch 





από το High Line


downtown 


Whitney 


Little Italy 


 




@MET


Brooklyn Bridge


Governors Island 





Guggenheim 





studying  


6 Ιουλίου 2013

The Texan Experience



Διαφορετικές αξίες, όλα για το χρήμα : αυτό σου δίνει το καλύτερο σπίτι, το καλύτερο αυτοκίνητο, και το μεγαλύτερο που αλλωστε έτσι θα αποδεικνύεις και δείχνεις οτι έχεις το χρήμα. Ολα για να κάνεις περισσότερα χρήματα..... η γη της επαγγελίας για μπισνες, για το αφεντικό. O εργάτης είναι ένας σύγχνονος δούλος που ελπίζει να κάνει λεφτά για να γίνει το αφεντικό, αν δε καταφέρει ποτέ, ζει με την απειλή να χάσει τη δουλειά του όποια στιγμή. Το αφεντικό έχει 3 calls, 3 λάθη στα όσα χρόνια και να δουλεύει, στην τρίτη μπορεί να του πει « μάζεψέ τα και φύγε », ουτε συλλογικές συμβάσεις, ούτε αποζημιώσεις ούτε σύνταξη καλά καλα, ούτε φυσικά ασφάλεια όσα χρόνια και να δουλεύεις, δε μετράει αν έχεις οικογένεια, ούτε η ηλικία σου... το ασφαλιστικό που προσπαθεί να περάσει ο Ομπαμα γίνεται το « Obama care » που πάλι το αφεντικό θα προσπαθήσει να βγει κερδισμένο, και θα βγει, θα βγάζει δις από μισθούς πείνας (όπως οι σερβιτόροι που λέει δεν πληρώνονται απο το αφεντικό τους, ή έστω παίρνουν μόνο ένα ελάχιστο, αλλά υπάρχει ο νόμος του tip : ο πελάτης υποχρεώνεται να πληρώνει το λιγότερο το 15% του λογαριασμού του εξτρα για να πληρώσει το service).
Και αυτοί που έχουν κερδίσει το Αμερικαν ντρεαμ και βγάζουν πολλά λεφτά, αφού πάρουν 2 ή 3 τεράστια αυτοκίνητα, κάνουν ένα μεγάλο σπίτι, το πουλάνε για να πάρουν μεγαλύτερο με πισίνα και με κάτι άλλο, που φυσικά δε χρειάζονται... τον ελεύθερο τους χρόνο( όταν δηλ δε δουλεύουν) καταναλώνουν. Μπαίνουν σε ξύλινα μπλοκ  από προκάτ κατασκευές( που το μόνο που μπορεί να τους μοιάζει που έχουμε στην Ελλάδα μπορεί να είναι το ΙΚΕΑ 4 ή 5 φορές μεγαλύτερο), τα mall  που περνάνε εκει  μέσα τις μέρες τους ψωνίζοντας. Μαζι με τα ψωνια θα πρόσθετα οτι στην αντζεντα τους ειναι τα σπορ...πολλα σπορ και φανατικά, και επίσης το πιοτό- πίνουν και  πίνουν πολύ – έτυχα αρκετές φορές κατά τη διάρκεια οικογενειακών συγκεντρώσεων μπροστά σε διηγήσεις ιστοριών που εγγονή, μαμά και γιαγιά ήταν μεθυσμένες και περιφανεύονταν για τα ντραβαλά τους....
Η μάχη δηλαδή των αρχαίων ανάμεσα στο φαίνεσθαι και το είναι έχει περάσει σε ένα άλλο επίπεδο, δεν είναι μόνο το φαίνεσθαι, είναι μια τέτοια επιφάνεια που αγνοεί εντελώς την ύπαρξη του είναι....
Επίσης, περνάνε τη μέρα τους μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Ο καθένας μόνος του σε ένα αυτοκίνητο και για τα τόοοοοσα αυτοκίνητα υπάρχουν και τοοοοοοοοοσοι αυτοκινητόδρομοι, λωρίδες κάπου στις 6 ή 7 ανά ρεύμα σε ένα χαώδες, δενδαλώδες οδικό σύστημα που έχει φτιαχτει για την άνεση και για τον άνθρωπο αλλά καταφέρνει να τον κατασπαράξει. Δεν βγαίνεις ποτέ έξω απο το αυτοκίνητο για να πάρεις φαί, για να πάρεις καφέ πχ τα starbucks ειναι drive through. Οι τράπεζες είναι drive through- τα ταμεία και τα AT M-, τα φαρμακεία επίσης. Οι δρόμοι δεν έχουν πεζοδρόμια, ο κόσμος δεν περπατάει στο δρόμο, δε κάνει βόλτα έξω ( μόνο στα mall ή τρέχει στο πάρκο). Άλλωστε κάνει ζέστη έξω, κι είναι αλήθεια αλλά όχι περισσότερο απο ότι στην Ελλάδα, η διαφορά είναι οτι μέσα κάνει πολύ πολύ κρύο, γιατί είπαμε δεν υπάρχει λόγος να ζεσταινόμαστε όταν μπορούμε να κρυώνουμε με το air condition !!!)



Υπάρχει μια τέτοια άνεση στην καθημερινότητά τους, όλα είναι τόσο εύκολα που δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα....και τι εννοώ,  πριν απο το facebook θα έπρεπε να θυμηθείς το φίλο σου που γιορτάζει, τώρα πια δε χρειάζεται να βάλεις το κεφάλι σου να σκεφτεί , να θυμηθεί, γιατί θα το δεις και θα του στείλεις τα χρονια πολλά.... κάπως έτσι και οι Αμερικάνοι, δε χρειάζονται να ενεργοποιούν πολλά εγκεφαλικά κύτταρα γιατί όλα γίνονται αυτόματα. Αν αυτή την άνεση τη συνδυάσεις με την κυριαρχεία της τηλεόρασης μέσα στο σπίτι /στη ζωή τους παντού, όταν βρισκεται μια τηλεόραση σε κάθε δωμάτιο του σπιτιού καταλαβαίνεις οτι αυτό το μυαλό έχει μπει στο off, δεν επεξεργάζεται, δε δουλεύει, δεν είναι ενεργό …. Γιατί απλά δε χρειάζεται…. Δεν ειναι σε καμία περιπτωση χαζοί απλα δε σκέφτονται. Εχω πολλα παραδείγματα στο νου που με εκαναν να το συνειδητοποιήσω αυτο.....Και αν το παρεις απο μια αλλη πλευρα, αυτο που λεμε οτι τα ΜΜΕ χειραγωγουν κτλ εδω έχουμε περάσει σε άλλο επίπεδο γιατί πάλι η χειραγώγηση είναι κάτι ξεπερασμένο, γιατι δε σκεφτοναι καν.
Ανούσιες κουβέντες ανούσιες, ανούσιοι άνθρωποι και όταν οι κουβέντες σοβαρεύουν δημιουργούνται αναπόφευκτα εντάσεις. Γιατί αυτοί οι ανούσιοι άνθρωποιείτε θα έχουν υιοθετήσει μια γνώμη γιατί έτσι έχουν ακούσει, κι αν τους πεις δυο πράγματα, δυο επιχειρήματα, θα συμφωνήσουν οτι έχεις δίκιο χωρίς αντιρρήσεις, είτε θα υποστηρίζουν τις βλακώδεις απόψεις τους με πάθος και ξεροκεφαλιά (γιατί είπαμε είμαστε στο Τέξας στη γη των Ρεπουμπλικανών). Και στη ζωή τους δεν έχουν δει ποτέ τίποτα το διαφορετικό, δεν έχουν ταξιδέψει ποτέ, είναι άλλωστε πολλάκις με τα καπέλα τους και τις μπότες τις cowboy, δε γνωρίζουν καμία άλλη κουλτούρα, καμία άλλη γλώσσα, καμία παιδεία (και στις περιπτώσεις που έχουν εκπαίδευση), η παγκόσμια ιστορία είναι ένα συνοθύλλευμα μύθων και ιστορικών γεγονότων που έλαβαν χώρα στα « αρχαία χρόνια », κάποτε, πριν την αμερική.
Ο λόγος ο δικός μου ο διαφορετικός είναι εξωγήινος. Εγω μιλάω για δικαιώματα, υγεία, δημόσια εκπαίδευση....γιατί φυσικά ακόμη και αν δεν είναι πλούσιοι, θέλουν ακριβά ιδιωτικά πανεπιστήμια που θα χρεωθούν με δάνεια ως φοιτητές ξεκινώντας τη ζωή τους χρεωμένοι. και δε σπουδάζουν για να μάθουν δυο πράγματα να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι και χρήσιμοι στην κοινωνία, αλλά γιατί έτσι θα κερδίζουν περισσότερα και θα είναι έτσι ανώτεροι (και οι υπόλοιποι που δε σπούδασαν κατώτεροι βλάκες)....κι έρχομαι εγώ οι ανθρωπίστρια με πτυχιά και διδακτορικά και 10 χρόνια στα θρανία να τους μιλήσω για αξίες.....
Και αυτό που με σημάδεψε περισσότερο από όλα είναι αυτή η αλλαζονία της εξουσίας, της υπερδύναμης μέσα στην οποία είναι μεγαλωμένοι....Και η πεπείθηση της ανωτερώτηταςενός λαού είναι ένα χαρακτηριστικό που μαρτυρείται παντού σε όλους τους λαούς άλλωστε καλλιεργείται από την κοινωνία, το σχολείο την ανάγνωση της ιστορίας κτλ. Εχω γνωρίσει Αιγυπτίους που με πολλή υπερηφάνεια θα σου πουν οτι ειναι η καλύτεροι της ιστορίας της παγκόσμιας γιατι ο πολιτισμός άρχισε σε αυτούς, και έχουν δίκιο. Ένας Έλληνας φυσικά θα σου πει οτι εμείς είμαστε καλύτεροι γιατι χωρίς τη δημοκρατία, τη φιλοσοφία τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός, και αυτός δίκιο θα χει. Ένας Γάλλος θα σου μιλήσει για τη Γαλλική Επανάσταση, ένας Πορτογάλλος θα σου πει οτι όλος ο Νέος Κόσμος έχει την αρχή του απο τη χώρα του. Και αυτός δίκιο θά χει. Ένας Αμερικάνος θα σου πει οτι είναι απλά οι καλύτεροι. Γιατί έτσι. Γιατί έχουν λεφτά και είναι υπερδύναμοι. Γιατί έτσι.
Και μεγάλωσαν μέσα στην αλλαζονεία αυτή. Όπως εμείς μεγαλώσαμε να μας μιλάνε για τον Όμηρο, ένας Αμερικάνος μεγάλωσε με τηλεόραση. Μια μέση Αμερικάνα γιαγιά θυμάται να κλαίει για το θάνατο του Ελβις, είχε αγαπημένα talk show που έβλεπε μικρή, μεγάλωσε η ίδια και το παιδί της με junk food, θα μπορούσε να έτρωγε μόνο παγωτό και να έπινε τεκιλα. Ενώ η δική μου η γιαγιά σε ένα χωριό της μεταεμφυλιακής Ελλάδας μπορεί να μην είχε καν ρεύμα, είχε 6 παιδιά και άντρα μετανάστη στη Γερμανία.

Όταν ξαναβρέθηκα στο Austin μετά απο καιρό και πήρα λεωφορείο που με άφησε στο πανεπιστήμιο και βρέθηκα να ξαναπερπατάω μέσα στην πόλη, και υπήρχε και κόσμος δίπλα μου να περπατάει κι αυτός, συνειδητοποίησα οτι συνδυαλέγομαι και συναναστρέφομαι με τους γύρω μου, οτι υπήρχε αλληλεπίδραση ανάμεσα σε εμένα στο περιβάλλον μου και τους ανθρώπους μέσα απο τη διαδικασία του περπατήματος. Και ένιωσα περίεργα. Είχα να περπατήσω καιρό. Μέσα στο αυτοκίνητο έβλεπα συνέχεια εικόνες να διαδέχονται η μία την άλλη, Είχα καιρό να βρεθω και εγώ η ίδια να μπερδεύομαι μέσα στο περιβάλλον.
Αυτό το περιβάλλον που είναι για να διευκολύνει τη ζωή του ανθρώπου, καταφέρνει να την καταστρέφει, να την τρώει σιγά σιγά χωρίς να φαίνεται, καταφέρνει να απομονώσει το άτομο, να το απανθρωπίσει, χωρίς επαφές, χωρίς επικοινωνία...ξεχνάς ότι είσαι άνθρωπος
έχοντας δημιουργήσει έναν απ-ανθρωπο, τι μπορείς να περιμένεις μετά ?





ΠΣ. Οχι δεν είναι ολοι οι Αμερικάνοι ετσι. Αυτη ηταν η δική μου εμπειρία και η εμπειρία μου με ανθρωπους αμερικανους στο τεξας. Το γεγονος ομως οτι ειχα να κανω με αμερικανους μεσαιας ταξης και μεσαιας εκπαιδευσης νομιζω οτι ειναι ενα δειγμα αντιπροσωπευτικο και πολλά στοιχεία αποτελούν ενα κοινο background για τις Ηνωμένες πολιτείες
Εχω πολλους φίλους μου που θα μου διαψευσουν ισως τα παραπανω αλλα οι φιλοι μου ειναι διδακτορικοι φοιτητες ή εργαζομενοι μετα απο πολυχρονες σπουδες σε πολλα πανεπιστημια αρα αυτό δεν ειναι ενα τόσο αντιπροσωπευτικο δειγμα που ερχεται κοντα στο μεσο αμερικανο


1 Ιουλίου 2013