Η πρώτη μου φορά 6

 Το Πανεπιστήμιο

Και αυτη η φορά είχε πολλές πρωτιές μαζί. Πτήση για το Τέξας, προσγείωση στο Austin, μια πόλη που πριν λίγα χρόνια δεν ήξερα καν την ύπαρξή της. Τώρα κατευθείαν προσανατολίζομαι στους δρόμους της, κατευθύνομαι στο κέντρο της. Το πανεπιστημιακό campus στο χάρτη μοίαζει τεράστιο, στην πραγματικότητα είναι πολύ περπατήσιμο. Είναι καταπράσινο, έχει λίγο κόσμο τριγύρω καθότι η περίδος των finals, πιο πολλοί είναι μάλλον οι σκίουροι που τριγυρνούν άκρως εξοικιωμένοι με τον κόσμο.... πολλά καφέ με χλιδάτες εγκαταστάσεις για διάβασμα και ξεκούραση...2 ή 3 starbucks με χώρους για διάβασμα, fast-food μεξικάνικο ή γιαπωνέζικο το αντίστοιχο της δικής μας ταπεινής (αλλά σίγουρα πιο νόστιμης και υγιεινής) λέσχης. Έχω λίγες μέρες στη διάθεσή μου να τακτοποιήσω κάθε γραφειοκρατική εκκρεμότητα, εγγραφές, πάσο, βιβλιοθήκη, να δω τον εδώ καθηγητή μου, και φυσικά άλλο ένα international office που αυτή τη φορά μου μιλάει για visa σύνορα και χαρτια για είσοδο και έξοδο από τη χώρα! Να λοιπόν και η student card μου, για την ακρίβεια λέει πάνω visitor researcher με τη σφραγγίδα του UT που για αυτούς είναι γνωστό Πανεπιστήμιο (ή λες να ξέρουν περισσότερο την ομάδα football του γιατί ίσως και να μετράει πιο πολύ huh ?)

                        

Οι άνθρωποι

Πολύ καλοσυνάτοι, φιλικοί, φιλόξενοι. Στο Πανεπιστήμιο ήταν εντυπωσιακός ο επαγγελματισμός τους και η αποτελεσματικότητά τους, με μια κουβέντα, με ένα μαιλ, την επόμενη  ώρα ή μέρα το οποιοδήποτε θέμα είχε λυθεί, όπως και στην Ελλάδα ένα πράμα!!!ο καθηγητής μου επίσης απλός, καλοσυνάτος, διαθέσιμος, αν και αρκετά γνωστός, καμία έπαρση, έκανε σαφές ότι ήταν εκεί για να συζητήσει, για να βοηθήσει.....

Η πόλη

Η πόλη είναι ένα concept, μια έννοια που αντικρούεται με οτιδήποτε ένας δυτικοευρωπαίος έχει στο νου του και με ξενίζει απίστευτα, με κουράζει και με απωθεί (ήδη)! Οι δρόμοι μετρούνται με αριθμούς, κάθετες και παράλληλες και η διευθυνσή σου δεν είναι άλλο απο μια συντεταγμένη. Αν και υπαρχει η έννοια του downtown ένα κέντρο δηλαδή της πόλης, αυτό δεν έχει τη λειτουργικότητα ενός κέντρου που θα συγκεντρώνει υπηρεσίες ή μαγαζιά. Όλα μετρούνται σε driving distance, είκοσι λεπτά με το αμάξι είναι κοντά ενώ από τη μία άκρη του Houston (για παράδειγμα) ως την άλλη είναι η απόσταση Πάτρα-Κόρινθος( !!). Οι μεγάλοι δρόμοι, high-ways, μεγέθους του περιφερειακού του Παρισιού, γνωστός κ ορόσημο για την πόλη καθώς είναι το όριο της με τα περίχωρα, δεν είναι παρά ένας απο τους πολλούς αυτοκινητόδρομους που η αμερικάνικη πόλη έχει μέσα στο κέντρο της. Έχεις την εντύπωση ότι έχεις απομακρυνθεί 1 ή 2 ώρες απο το κέντρο και ότι είσαι στα περίχωρα ωστόσο δεν βρίσκεσαι παρά στη νότια ή τη δυτική πλευρά της πόλης!

Έχει πάντα βουή, πολλά πολλά desibell, πολλά αυτοκίνητα και καφε to go !

Size matters !!!

Και αν το μέγεθος είναι κάτι, THIS IS BIG. Everything is BIG, η πόλη, τα αυτοκίνητα, οι μερίδες στο φαγητό, στην coca cola, στον καφε, στα παγάκια, οι ίδιοι οι άνθρωποι, όχι όλοι, αλλά αν κάποιος είναι χοντρός, δεν είναι απλά χοντρός, είναι υπέρβαρος ! και σκέφτομαι, δε παει όλη ευρώπη να ανακυκλώνει τα χαρτιά της και το πλαστικό της και developement durable και κουραφέξαλα, όσο αυτή εδώ η χώρα καταναλώνει απερρίσκεπτα this big, με τα μεγάλα αυτοκίνητά της και τα trucks της (γιατι cherokee είναι οτι πιο μικρό είδα στους δρόμους να κυκλοφορεί) να καίνε τόνους diesel, το περιβάλλον δεν έχει καμία ελπίδα....

Νομίζω για σήμερα θα αφήσω τη λίστα αυτή να τελειώσει εδώ αν και θα έχω στη συνέχεια να προσθέσω πολλά, όσο θα τους ζω τους εδώ απο λίγο πιο κοντά!

NYC - Α μέρος

Αφιξη                 

Στην πόλη που δεν κοιμαται ποτέ. Οταν το αεροπλάνο πλησίασε προς το Lower Manhattan και από ψηλά φάνηκε η αναδυόμενη πόλη, κτίρια σα τουβλάκια και κυβάκια lego ξεφύτρωναν λίγα  μέτρα μετά την ακτή, κατάλαβα οτι δεν έχω δει ποτέ κάτι άλλο τέτοιο παρόμοιο.

Διαμονή

Από το Ηarlem στα blin blin φωτάκια της Times Square, διανύοντας περπατώντας την 5th Av., διασχίζοντας το Central Park ή κατά μήκος γέφυρες και των δύο πλευρών, ψάχνοντας το καλύτερο burger, pastrammi, πίτσα ή μεξικάνικο στην πόλη.....από τους ψηλούς ουρανοξύστες και τα μπλοκ του μπετόν και του ατσαλιού στις γραφικές γειτονιές με τα μικρα σπιτάκια και τις σκαλίτσες, τα ανθισμένα δέντρα στα δρομάκια.....Greenwich Village, Nolita, Soho, Little Italy....απέναντι στο Brooklyn και στο Williamsburg, υπέθρεια flea food markets με θέα όλο το Manhantan εκεί που σκαει το κύμα απο την απέναντι πλευρα..... μουσεία και άλλα μουσεία, MET, MoMA, New, Guggenheim....Πάσχα πολύ ελληνικό με τη θεία απο το...New Jersey…ο James Blake να τραγουδά ζωντανά με τη βελούδινη φωνή του.....

Βόλτες και άλλες βόλτες, περιπλανήσεις στην πόλη, στις κάθετες και στις παράλληλες, τοποθεσίες-συντεταγμένες,το τόσο περίπλοκο και μπερδεμένο μετρό Uptown ή Downtown μοίαζουν όλα τόσο έντονα, τόσα πολλά που είναι δύσκολο να ανατρέξω σε όλα και να τα θυμιθώ ….γλυκές εικόνες, πολύχρωμες αναμνλησεις....

Αναχώσηση

Σχεδόν 2 βδομάδες περιπλάνησης στην πόλη, πολλά πρόσωπα, πολλές εικόνες και χρώματα, νέες αναμνήσεις και ένα υπέροχο α΄πληθυντικό πρόσωπο, ένα « εμείς » που σφραγίζει όλες τις νέες ανακαλύψεις μας....

Κι έτσι στα χρώματα ενός δειλινού σε ενα αεροπορικό Terminal, όπως αρμόζει στις περιπτώσεις, με ένα δακρύβραχτο αποχωρισμό ολοκληρώνεται η πρώτη φάση αυτού του ταξιδιού. Γρήγορα είμαι σε μια άλλη αίθουσα αναχώρησης για το τρένο που θα με πάει στο άλλο αεροδρόμιο και το αεροπλάνο που θα με οδηγήσει στον επόμενο σταθμό. That’s it… από εδω και πέρα αρχίζει η πιο μοναχική πορεία...

NYC

"I want to wake up in that city 
That doesn't sleep"